پیش بینی کیفیت زندگی و شادکامی بر مبنای سبک های دلبستگی در زوجین متاهل شهر تبریز

مقدمه: سبک های دلبستگی یکی از مهم ترین متغیرهای روانشناختی است که دارای نقش با اهمیتی در پیش بینی سازه های روانشناختی مهم و متعددی می باشد. هدف پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی و شادکامی براساس سبک های دلبستگی است. روش: در این پژوهش توصیفی همبستگی تعداد 100 نفر (50 زن و 50 مرد) از زوج‌های متأهل شاغل ساکن شهر تبریز در سال 1393 با توجه به معیارهای ورود به مطالعه از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه شامل فرم خلاصه‌شده کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHQ) و مقیاس دلبستگی بزرگسالان ‌هازن و شیور(Hazan & Shaver) بود که پس از تعیین اعتبار و پایایی مورد استفاده قرار گرفتند. پس از جمع آوری داده ها تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از نسخه 19 نرم افزار SPSS و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره انجام پذیرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که سبک های دلبستگی، متغیرهای کیفیت زندگی و شادکامی را پیش بینی می کنند و میزان ضریب تبیین برای متغیر کیفیت زندگی 15/0 و متغیر شادکامی 18/0 برآورد شد که در سطح اطمینان 95 درصد معنی دار بوده است. نتیجه گیری: سبک دلبستگی نقش به سزایی در پیش بینی کیفیت زندگی و شادکامی افراد دارد، بنابراین در طراحی برنامه های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی و شادکامی می بایست به سبک دلبستگی افراد توجه ویژه ای گردد.